Ik kreeg al een paar keer de vraag hoe het nu eigenlijk was afgelopen met de Epipremnum-takken die ik een tijd geleden noodgedwongen afknipte en in water zette in de hoop nog iets van de plant te kunnen redden. Hier kan je het hele verhaal over die nieuwe waterstart nog een keer lezen.
Wel, het liep allemaal nog veel beter dan ik had durven hopen!
De takken die ik in water zette kregen na verloop van tijd – zoals verwacht – een hoop wortels en konden dus in principe terug de grond in.
Maar omdat ze het ook in het water meer dan goed doen, en omdat ik het zo’n mooi zicht vind met die wortels in een grote glazen pot, laat ik ze voorlopig nog maar even zitten.
De nieuwe bladeren krijgen trouwens ook steeds meer tekening, een aanwijzing dat mijn groene vriend zich best lekker voelt op zijn plekje in mijn keuken. Dus geen reden om iets te veranderen! Missie so wie so geslaagd.
Maar, er is meer! Want plots bleek, behoorlijk onverwacht, dat er ook nog leven zat in de overgebleven ‘stompjes’ die ik met pot en al in de kelder had gedumpt! Een paar maanden zonder water, warmte en aandacht, en met maar een beetje licht… en daar waren plots de frisse groene blaadjes weer! Hoe dat precies te verklaren valt is me nog steeds een raadsel – dus lieve vrienden met groene vingers en dito theorieën, laat gerust iets weten! – maar een meevaller is het zeker.
De ‘herrezen’ Epipremnum staat nu dus ook weer boven in het licht en krijgt alle water en warmte en aandacht die hij dubbel en dik verdient.
Zalig toch, zo’n groene mirakels!
